Η αέρια χρωματογραφία είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ομάδα αναλυτικών τεχνικών διαχωρισμού που χρησιμοποιούνται για την ανάλυση πτητικών ουσιών στην αέρια φάση. Στην αέρια χρωματογραφία, τα συστατικά ενός δείγματος διαλύονται σε έναν διαλύτη και εξατμίζονται προκειμένου να διαχωριστούν οι αναλυόμενες ουσίες κατανέμοντας το δείγμα μεταξύ δύο φάσεων: μιας στατικής φάσης και μιας κινητής φάσης. Η κινητή φάση είναι ένα χημικά αδρανές αέριο που χρησιμεύει για τη μεταφορά των μορίων της αναλυόμενης ουσίας μέσω της θερμαινόμενης στήλης. Η αέρια χρωματογραφία είναι μία από τις μοναδικές μορφές χρωματογραφίας που δεν χρησιμοποιεί την κινητή φάση για την αλληλεπίδραση με την αναλυόμενη ουσία. Η στατική φάση είναι είτε ένα στερεό προσροφητικό, που ονομάζεται αέριο-στερεό χρωματογραφία (GSC), είτε ένα υγρό σε ένα αδρανές υπόστρωμα, που ονομάζεται χρωματογραφία αερίου-υγρού (GLC).

Η αέρια χρωματογραφία είναι μια μέθοδος φυσικού διαχωρισμού όπου διαχωρίζονται πτητικά μείγματα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλούς διαφορετικούς τομείς όπως φαρμακευτικά προϊόντα, καλλυντικά και ακόμη και περιβαλλοντικές τοξίνες. Δεδομένου ότι τα δείγματα πρέπει να είναι πτητικά, η ανθρώπινη αναπνοή, το αίμα, το σάλιο και άλλες εκκρίσεις που περιέχουν μεγάλες ποσότητες οργανικών πτητικών μπορούν εύκολα να αναλυθούν χρησιμοποιώντας GC. Η γνώση της ποσότητας της ένωσης που βρίσκεται σε ένα δεδομένο δείγμα δίνει ένα τεράστιο πλεονέκτημα στη μελέτη των επιπτώσεων στην ανθρώπινη υγεία και στο περιβάλλον επίσης.

Τα δείγματα αέρα μπορούν να αναλυθούν χρησιμοποιώντας GC. Τις περισσότερες φορές, οι μονάδες ελέγχου ποιότητας αέρα χρησιμοποιούν GC σε συνδυασμό με FID για να προσδιορίσουν τα συστατικά ενός δεδομένου δείγματος αέρα. Αν και άλλοι ανιχνευτές είναι επίσης χρήσιμοι, ο FID είναι ο καταλληλότερος λόγω της ευαισθησίας και της ανάλυσής του και επίσης επειδή μπορεί να ανιχνεύσει και πολύ μικρά μόρια.

Το GC/MS είναι επίσης μια άλλη χρήσιμη μέθοδος που μπορεί να προσδιορίσει τα συστατικά ενός δεδομένου μείγματος χρησιμοποιώντας τους χρόνους κατακράτησης και την αφθονία των δειγμάτων. Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται σε πολλές φαρμακευτικές εφαρμογές, όπως η αναγνώριση της ποσότητας χημικών ουσιών στα φάρμακα. Επιπλέον, οι κατασκευαστές καλλυντικών χρησιμοποιούν επίσης αυτή τη μέθοδο για να μετρήσουν αποτελεσματικά πόσο από κάθε χημική ουσία χρησιμοποιείται για τα προϊόντα τους.